گزارش پادیوم از راهبری پروژه‌های API منتشر شد

پادیوم در گزارش خود با عنوان” راهبری پروژه‌های API” به بررسی API و جایگاه آن در مدل کسب‌وکار سازمان‌ها پرداخته و راهنمای کاملی از عرضه خدمات API توسط کسب‌وکارها ارائه داده است. بخش‌هایی از این گزارش را در با هم مرور می کنیم.

آشنایی با پادیوم

«پادیوم » یک پلتفرم دوسویه است. بدین ترتیب که متقاضی می تواند علاوه بر دریافت خدمات از پادیوم، API ها و خدمات خود را در آن عرضه کند. محیط پادیوم، محیطی شفاف و رقابتی است و کاربران می‌توانند خدمات تأمین کنندگان مختلف را از نظر قیمت، عملکرد و… مقایسه کرده و از میان آنها انتخاب کنند.

پادیوم در سال 1398 در گروه فناپ و با حمایت بانک پاسارگاد متولد شده و آغاز به کار کرده است.

API چیست؟

مخفف عبارت Application Programming Interface است که به صورت لفظی می توان آن را «رابط برنامه نویسی کاربردی » ترجمه کرد. برای درک بهتر API، یک رابط کاربری عادی(UI) را در نظربگیرید. در UI، ارتباط بین یک فرد و یک سامانه کامپیوتری برقرار می شود. اما در API، در دوسوی ارتباط، دو سامانه کامپیوتری قرار دارند.
بنابراین می توان گفت API یک پل ارتباطی میان نرم افزارهای مختلف است. وجود این پل، بدین معناست که می توان بخش های مختلف نرم افزارها را به صورت مجزا از یکدیگر تعریف/ایجاد کرد و سپس یک پل ارتباطی میان آنها برقرارکرد.
این پل، می تواند میان دو بخش از یک نرم افزار، دو نرم افزار داخلی یک سازمان، یا دو نرم افزار کاملاً مجزا، متعلق به اشخاص مجزا و در مکانهای جغرافیایی مجزا باشد. با این اوصاف، میتوان به درستی گفت که API یک پل ارتباطی میان دو سامانه است؛ یک زبان ارتباطی با پروتکلی مشخص و استاندارد.

انواع API

به طور کلی API ها بر حسب نوع «استفاده کننده » بر سه نوع هستند:

API .1 های داخلی: این API ها میان سامانه های داخلی سازمان تعریف و استفاده می شوند.

API .2 های همکار: این API ها توسط شبکه همکاران معتمد سازمان(سازمان های همکار، مشتری و…) استفاده می شوند.

API .3 های آزاد: این API ها توسط تمام توسعه دهندگان قابل استفاده هستند.

سازمان ها در طول دوره ی بلوغ خود در استفاده از API ها معمولا به ترتیب، روند فوق را طی می کنند؛ بدین معنا که در ابتدا می کوشند سامانه های خود را مبتنی بر API طراحی کنند، سپس API هایی را در اختیار شبکه ی همکاران خود قرار می دهند و سپس API های خود را به صورت عمومی منتشر می کنند.
دلیل این امر، این است که توسعه ی زیرساخت API ، نیازمند تخصص، تجربه و زیرساخت فنی است. این نیازمندی ها، یک شبه توسعه نمی یابند. بلکه سازمان به مرور زمان با آنها آشنا می شود.

API چه نقشی در سامانه‌های نرم افزاری و کسب و کاری دارد؟

بدون API -یا چیزی مشابه آن- تمام سامانه ها باید با یکدیگر به صورت یکجا و یکپارچه توسعه پیدا کنند. چرا که برای جداکردن سامانه ها، باید یک «پل ارتباطی » میان آنها وجود داشته باشد. API دقیقا همان پل ارتباطی است که به ما کمک می کند تا سامانه های مختلف را به صورت جزیره های مستقل
توسعه دهیم.
برخی از این سامانه های مستقل ممکن است به لحاظ تئوری امکان تجمیع داشته باشند(مثلا دو زیرسامانه متعلق به یک سازمان)؛ اما برخی از سامانه ها، اساسا امکان تجمیع ندارند. برای مثال، هیچ کس نمی تواند برای اپلیکیشن خود یک «بانک » تاسیس کند.
API در اولین قدم، به ما کمک می کند تا نرم افزار خود را به بخش های مختلفی تقسیم کنیم. قرار نیست تمام بخش های یک نرم افزار را خودمان از نو ایجاد کنیم. به نوعی می توان گفت API یک بستر «برون سپاری » نرم افزار است.

برای بسیاری از کارکردهای نرم افزاری می توانیم از API استفاده کنیم. در نتیجه، نرم افزار تبدیل به یک «پازل » مرکب از «بلوک های نرمافزاری » می شود، مثلا:
1. احراز هویت کاربر
2. نقشه و مسیریابی
3. پرداخت و کیف پول
4. داده های هواشناسی
5. صدور بیمه
6. استعلام جرایم
7. وضعیت راه ها و..

برای مثال، در مورد یک سامانه ی مدیریت حمل و نقل کالا، مانند الوپیک یا پادرو، می توان چنین فضایی را در نظر گرفت. یک سامانه ی مدیریت حمل ونقل را در نظر بگیرید. این API ها در این مجموعه قابل استفاده هستند:
1. پرداخت: ساماندهی تمام پرداخت ها، شامل درگاه پرداخت مشتری، کیف پول مشتری، پرداخت حق الزحمه پرسنل، حق الزحمه ی پیک و راننده و… از طریق API انجام می شود.
2. احراز هویت: به جای ایجاد یک سرور امن توسط خود مجموعه، تمام کاربران می توانند از طریق یک زیرساخت API محور به یک سرور احراز هویت مرکزی متصل شوند.
3. بیمه ی بار و افراد: هر بسته ی ارسالی تنها با فراخوانی یک API و ارسال اطلاعات و ارزش بسته، بیمه می شود. افراد و پیک های مجموعه نیز در صورت نیاز م یتوانند بیمه ی حوادث روزانه شوند.
4. نقشه: به منظور ذخیره سازی و ثبت موقعیت های مکانی مبدأ و مقصد، سرویس های نقشه به صورت API قابل استفاده هستند.
5. دیتابیس: شرکت به جای ایجاد دیتابیس، می تواند از زیرساخت دیتابیس شرکتهای دیگر با API استفاده کند.
IoT .6 : شرکت با اتصال به یک پلتفرم IoT، می تواند در هر لحظه با فراخوانی یک API از وضعیت اشیاء متصل (خودروها،بسته ها، انبارها، و…) مطلع شود.
7. سفارش: شرکت می تواند دریافت و ثبت سفارش خود را به صورت API در اختیار مشتریان قرار دهد. توجه داشته باشید که این API یک تفاوت اساسی با سایر API ها دارد: چرا که اینجا، شرکت حمل ونقل در نقش تأمین کننده ظاهر می شود.

آن چه در ادامه این گزارش می‌خوانید:

• جایگاه API در مدل کسب و کار
• از صفر تا تجاری سازی API
• از کجا شروع کنیم؟
• پیامدهای ورود API به سازمان شما
• رویکرد چابک در توسعه API
• و …

برای دانلود گزارش کامل کلیک کنید.