ایلان ماسک مدیر عامل Tesla و SpaceX برنامههایی برای تسخیر مریخ دارد و فکر میکند هوش مصنوعی ممکن است انسان را به حیوانات خانگی خود تبدیل کند. اما فراتر از هیاهوی تبلیغاتی و ارزش او و حضورش در توییتر، CB Insights در مقالهای به بررسی نوآوریهای ایلان ماسک و تحولی که قرار است تقریباً در همه صنایع بوجود آورد، پرداخته است. در یک مطالعه همه جانبه، 8 صنعت مختلفی که ماسک و شرکتهایش در آن فعالیت میکنند انتخاب شدند تا بفهمیم که آنها چگونه شروع به تاریخسازی کردند.
1- انرژی
2- خودرو
3- مخابرات
4- حملونقل
5- زیرساخت
6- هوافضا
7- هوش مصنوعی
8- سلامت
در بخش سوم مقاله نوآوریهای ایلان ماسک، سراغ صنعت هوافضا و مخابرات میرویم و بیشتر با اقدامات و تحولاتی که تا کنون در این حوزه ایجاد کرده، آشنا میشویم.
3- هوافضا
به عقیده ایلان ماسک، رها کردن بشریت به عنوان یک موجودی که تنها بر روی یک سیاره زندگی میکند، راهی مطمئن برای نابودیاش است. هرچه بیشتر به دور شدن از زمین بپردازیم و کاوش کنیم، بشریت در برابر تهدیداتی مانند هوش مصنوعی فوق بشری یا تمام شدن منابع طبیعی زمین، مقاومت بیشتری پیدا میکنند. در سال 2002، ایلان ماسک شرکت SpaceX را با هدف چند سیارهای کردن بشریت تأسیس کرد.
تابستان امسال، SpaceX اولین شرکت تجاری بود که 2 فضانورد ناسا را به ایستگاه فضایی بینالمللی فرستاد و مجدداً آنها را به زمین بازگرداند. این مأموریت همچنین اولین پرتاب بدون سرنشین از خاک ایالات متحده از سال 2011، زمانی که ناسا برنامه شاتل فضایی خود را پایان داد، بود. در بلند مدت، ماسک میخواهد، کمپانی SpaceX یک میلیون نفر را تا سال 2050 به مریخ بفرستد. اما چرا او سیاره مریخ را برای فرستادن انسانها و زندگی مجدد انتخاب کرده است؟
مریخ دقیقاً مثل زمین برای انسانها مهمان نواز نیست، اما یکی از بهترین گزینههای نزدیک به زمین برای استقرار انسان است. طول روز در مریخ کمی بیشتر است، محدوده دما شدید نیست و پهنای خاک آن مشابه زمین است. همچنین، در زیر سطح خاک آن آب و منابع فراوانی وجود دارد که میتواند به حفظ زندگی انسان کمک کند.
کمپانی SpaceX چگونه سفر به مریخ را محقق خواهد کرد؟
سفر به سیاره مریخ از نظر اقتصادی هزینههای بسیار زیادی را متوجه کمپانی SpaceX میکند. از همین رو ایلان ماسک باید 4 اقدام حیاتی برای اقتصادی کردن پروژه سفر به مریخ و بازگشت از آن انجام دهد:
– استفاده مجدد از موشکهای مداری؛ فناوری که SpaceX در آن به موفقیت رسیده است و توانسته از موشکهای مداری 6 بار استفاده کند و از این طریق هزینههای پرتاب موشک به فضا را کاهش دهد
– سوخترسانی به موشکها در مدار؛ برای سفر به مریخ سوخت زیادی مورد نیاز است، از این رو، ممکن است موشکها در مدار به سوختگیری مجدد نیاز داشته باشند
– توانایی تولید پیشرانه در مریخ؛ اگر پرتاب موشک با سوخت کافی برای رسیدن به مریخ یک چالش باشد، آنگاه حملونقل سوخت برای بازگشت از آنجا قطعاً ممنوع خواهد بود
– توانایی تولید نوع مناسبی از پیشرانه در مریخ
طبق بررسیهای انجام شده، محصولSpaceX از Methalox، ترکیبی از متان و اکسیژن استفاده خواهد کرد. برای ساخت متان، SpaceX دی اکسید کربن را از جو مریخ (%96 اتمسفر مریخ را CO2 تشکیل میدهد) و آب موجود بر روی سطح این سیاره جمعآوری میکند. از این طریق، این شرکت میتواند تمام سوخت مورد نیاز خود را برای سفر برگشت تولید کند.
آینده چه خواهد شد؟
SpaceX قبل از اینکه کسی را به مریخ ببرد، قصد دارد میلیاردر ژاپنی به نام Yusaku Maezawa را به نزدیکی ماه ببرد. در سپتامبر 2018، ایلان ماسک اعلام کرد که این میلیاردر ژاپنی و 6 تا 8 تن از میهمان او، اولین انسانهایی هستند که از زمان فضانوردان سفینه آپولو در سال 1972 ماه را از نزدیک می بینند. با وجود اینکه قرار بود این سفر در سال 2019 انجام شود، اما ماسک این سفر را به تعویق انداخت تا بتواند با تمرکز بیشتر بر روی توسعه Starship کار کند.
طبق برنامهریزیهای انجام شده قرار است در سال 2023 پروژه سفر به ماه آغاز گردد. جاه طلبیهای ایلان ماسک با SpaceX فقط به سفرهای بین سیارهای محدود نمیشود. این شرکت میخواهد به کمک هزاران ماهواره، اینترنت ماهوارهای خود را به مردم دنیا عرضه کند.
مخابرات
با وجود تمام حرفهایی که تا اینجا در مورد نوآوریهای ایلان ماسک زده شده است، به نظر میرسد که تقریباْ متوسط پروژههای او حول یک فرمول مشخص میچرخد: یافتن ایدهای قدیمی که به دلیل کمبود فناوری شکست خورده است و سپس حمله به آن با استفاده از بهترین مهندسان جهان. این دقیقاً همان راهی است که ماسک و شرکت SpaceX میخواهند از طریق ارائه اینترنت ماهوارهای به مناطق روستایی و مکانهایی که دسترسی به آنها دشوار است، طی کنند.
پروژه Starlink قرار است چه دستاوردی داشته باشد؟
پروژه جاه طلبانه 10 میلیارد دلاری SpaceXکه به Starlink مشهور است، برای ارائه اینترنت پرسرعت به همه انسانها در همه جای کره زمین نیست، بلکه این پروژه جمعیتی را هدف قرار میدهد که شبکهها و تأسیسات زمینی نتوانستهاند به آنها دسترسی پیدا کنند.
ایده اینترنت ماهوارهای یک ایده قدیمی است. پروژه Teledesic در اوایل دهه 90 برای ساخت مجموعهای از ماهوارهها راهاندازی شد که میتوانستند شبکه گستردهای از اینترنت باند پهن را فراهم کنند. این شرکت و چند شرکت مشابه دیگر با توجه به چالش لجستیکی وارد کردن ماهوارههای متعدد به فضا و حفظ کیفیت ارتباطات با حداقل تأخیر ممکن، شکست خوردند و در نهایت ورشکست شدند. در چند دهه گذشته شرکتهای ارائه دهنده اینترنت ماهوارهای متعددی تأسیس شدند – شرکتهای Iridium، Teledesic، GlobalStar و One Web چند مورد از این شرکت بودند. اما پروژه Starlink از برخی جهات با شرکتهایی که نام برده شد، متفاوت است:
1- هزینه
همانطور که در بالا گفته شد، SpaceX هزینه پرتاب ماهواره را از آنچه در گذشته بود، کاهش داده است. (و همچنان هم کاهش خواهد داد)
2- سرعت
اقدامات گذشته برای ارائه اینترنت ماهوارهای با سرعت حدود 25 مگابایت در ثانیه بود، در حالی که SpaceX سرعت حدود 1 گیگابایت بر ثانیه را هدف قرار داده است.
3- تأخیر (Latency)
تأخیر عبارت است از مدت زمان لازم برای انتقال یک بسته داده بین زمین و ماهواره، ماهوارههای مدار بالا در حال حاضر بیش از 600 میلی ثانیه تأخیر دارند، در حالی که SpaceX کمتر از 20 میلی ثانیه را برای ماهوارههای مدار پایین خود هدف قرار داده است که این خود یک پیشرفت قابل توجه به شمار میرود.
SpaceX چگونه اینترنت ماهوارهای را متحول خواهد کرد؟
ایلان ماسک برای اولین بار در اوایل سال 2015 علناً در مورد اینترنت ماهوارهای صحبت کرد. در سال 2018، SpaceX از وزارت ارتباطات ایالات متحده آمریکا موسوم به FCC مجوزهای لازم برای پرتاب 11943 ماهواره باند پهن را دریافت کرد. چند ماه بعد، SpaceX برای اولین بار یک راکت دست دوم را به فضا پرتاب کرد. SpaceX در حال حاضر هزینه پرتاب ماهواره را تا حدود 62 میلیون دلار کاهش داده است، در حالی که رقبا با رقمی بیش از 165 میلیون دلار این کار را انجام میدهند. به گفته یکی از مدیران SpaceX، این راکت از قابلیت استفاده مجدد برخوردار است که میتواند هزینه پرتاب را به زیر 30 میلیون دلار در هر پرتاب کاهش دهد.
2 ماهواره اول Starlink، به نامهای Tintin A و Tintin B در فوریه سال 2018 به مدار زمین پرتاب شدند. از ماه آگوست سال 2020، Starlink نزدیک به 600 ماهواره پرتاب کرده است، در حالی که برای بهرهبرداری از شبکه موردانتظار، چیزی نزدیک به 800 ماهواره نیاز است. این شرکت قصد دارد تا پایان سال 2020 خدمترسانی در آمریکای شمالی را آغاز کند و تا سال 2021 تقریباً تمام دنیا را تحت پوشش خود قرار دهد.
با این حال، 2 چالش جدی پیش روی شرکت SpaceX قرار دارد:
– وزارت ارتباطات آمریکا میخواهد نیمی از ماهوارهها تا مارس 2024 پرتاب شوند – در طرف دیگر، SpaceX تا آن زمان پرتاب یک سوم یا 1600 ماهواره را برنامهریزی کرده است. از آنجا که وزارت ارتباطات آمریکا یک باند طیف ارتباط از راه دور را برای Starlink رزرو کرده، از SpaceX میخواهد در اسرع وقت ماهوارهها را به طور کامل مستقر کند.
– SpaceX همچنین مجبور است یک “طرح خارج از مدار” را بهروزرسانی کند. این طرح نشان میدهد که SpaceX چگونه میخواهد با همه زبالههای فضایی حاصل از خراب شدن ماهوارهها مقابله کند که در بدترین حالت میتواند زنجیرهای از تصادفات و برخوردهای ماهوارهای ویرانگر را ایجاد کند. با وجود نزدیک به 6000 تن مواد در مدارهای پایین زمین از سال 2019، وزارت ارتباطات آمریکا میخواهد اطمینان حاصل کند که SpaceX در مشکل تولید زبالههای فضایی سهیم نیست.
رقابت در بازار اینترنت ماهوارهای نیز در حال افزایش است. گفته میشود که اپل در حال ساخت یک تیم اینترنت ماهوارهای است، در حالی که آمازون هم اخیراً تاییدیه وزارت ارتباطات آمریکا را برای پروژه 10 میلیارد دلاری ساخت 3،236 ماهواره نیز به بدست آورده است. با وجود این رقابت فزاینده، توسعه پروژه Starlink باعث ایجاد تحرک در صنعتی شده که دههها سال راکد بوده است.
برای مطالعه بخش های دیگر مقاله ایلان ماسک کلیک کنید:
دیدگاه کاربران